સમય એની ચાલ ચાલી જાય ને સંબંધોમાં અંતર આવતું જાય... નજરો સામે જ રહેતી વ્યક્તિ આંખોમાંથી ઓજલ થવા લાગે.... દિવસો ગુજરવા લાગે... જે વ્યક્તિની ટેવ પડી ગઇ હોય એના વગર રહેવા મને ટેવાઇ જવા લાગે... ડાયલ લિસ્ટમાં જેનું નામ સૌથી ઉપર હોય એ ધીમે ધીમે નીચે જવા લાગે.... ધીમે ધીમે લિસ્ટમાંથી જ હટી જાય ને એ નામ સર્ચ કરવું પડે... ઇનબોક્સના ખાસ મેસેજીસ ડાઉન થતા જાય... એટલા ડાઉન કે શોધવા માટે સ્ક્રોલ ડાઉન કરવું પડે....ને એનાથીય વધુ, અંતરમાં રહેલો ચહેરો યાદોમાં ફેરવાવા લાગે... માણસ જાણે મમી બની રહ્યો હોય એમ, એના પર સમયના લપેટા લાગ્યા કરે અને આંખોમાંથી દૂર ના હટતી વ્યક્તિ 'યાદ' બની તડપાવા લાગે...
સમય... સમય સૌથી મોટો ષડયંત્રકારી છે... એની ચોપાટે માણસો મ્હોરા બને ને સમયને સથવારે ચાલો ચાલે... એની એક ચાલે એ 'સંબંધમાં અંતર' લાવી દે ને 'અંતરના સંબંધ' પણ ભૂલાવી દે. એક ચાલે એ હજારો માઇલોને મિનિટમાં કાપી નાખે ને એક જ ચાલે એ ગમે તેવી ક્લોઝનેસ વચ્ચે કિલોમિટરના અંતર આણી દે. પણ માથાકુટ એ કે માણસ ક્યાં સમજી શકે સમયની આ શરારતો... સમયની આ ચાલો...
... એક લાઇનમાં સમજવું હોય તો સૈયદ કાદરીને યાદ કરવા પડે... કાદરી સા'બ બખુબી કહે છે કે 'અપને હી પૈશ આયેં હમસે અજનબી...વક્ત કી સાજ઼િશ કોઇ સમજ઼ા નહીં...'
વક્તની સાજ઼િશ સામે માનવી મિનિટોમાં મગતરો બની જાય...પોતાનાઓ વચ્ચે પરાયો બની જાય... પારકો બની જાય... પણ, તોય, સમયના શસ્ત્રો હેઠા પડે જ્યારે સંબંધ 'અંતર'માં બંધાયો હોય...અંતરઆત્મામાં રચાયો હોય... સમયની ચોપાટના મહોરા બનેલા માનવીઓના સંબંધો દાવ પર લાગતા હોય છે પણ, સંબંધો પર જ જીવતા માનવીઓ અસ્તિત્વનો અંત આણીને પણ એ સંબંધને સાચવી લેતા હોય છે... બચાવી લેતા હોય છે...
પણ, બને!!! ઘણી વખત એવું બને કે 'અંતર'ના એ સંબંધને સાચવવા માટે, એને સમયના ષડયંત્રથી બચાવવા માટે, એમા 'અંતર' ઉમેરવું પડે... સંબંધ જેટલો નજીકનો હોય, એમા દૂરીઓ પણ એટલી જ ઉભી કરવી પડે... જેનાથી દૂર રહીને જીવવાની કલ્પના પણ શક્ય ના હોય એને જ દૂર રાખીને જીવી લેવું પડે!!! આંખોમાં યાદ ભરી, દિલમાં ઇર્શાદ કામિલના અલ્ફાઝ ભરી ગાઇ લેવું પડે...
ગાઇ લેવું પડે કે,,,
કુછ રિસ્તો કા નમક હી દૂરી હોતા હૈ,
ના મિલના ભી જરુરી હોતા હૈં...
...ને એ ગાતી વખતે બુલ્લે શાહની માફક પગમાં ઘૂંઘરુ બાંધી નાચવું પડે... ખૂદને ભૂલી જઇ નાચવું પડે... મુર્શિદને મનાવવા નાચવું પડે... મારો મુર્શિદ નચાવે એ એમ નાચવું પડે...
અબ લગન લગી કી કરીયે
ના જી સકીયે ના મરીયે
અબ લગન લગી કી કરીયે.
સમય... સમય સૌથી મોટો ષડયંત્રકારી છે... એની ચોપાટે માણસો મ્હોરા બને ને સમયને સથવારે ચાલો ચાલે... એની એક ચાલે એ 'સંબંધમાં અંતર' લાવી દે ને 'અંતરના સંબંધ' પણ ભૂલાવી દે. એક ચાલે એ હજારો માઇલોને મિનિટમાં કાપી નાખે ને એક જ ચાલે એ ગમે તેવી ક્લોઝનેસ વચ્ચે કિલોમિટરના અંતર આણી દે. પણ માથાકુટ એ કે માણસ ક્યાં સમજી શકે સમયની આ શરારતો... સમયની આ ચાલો...
... એક લાઇનમાં સમજવું હોય તો સૈયદ કાદરીને યાદ કરવા પડે... કાદરી સા'બ બખુબી કહે છે કે 'અપને હી પૈશ આયેં હમસે અજનબી...વક્ત કી સાજ઼િશ કોઇ સમજ઼ા નહીં...'
વક્તની સાજ઼િશ સામે માનવી મિનિટોમાં મગતરો બની જાય...પોતાનાઓ વચ્ચે પરાયો બની જાય... પારકો બની જાય... પણ, તોય, સમયના શસ્ત્રો હેઠા પડે જ્યારે સંબંધ 'અંતર'માં બંધાયો હોય...અંતરઆત્મામાં રચાયો હોય... સમયની ચોપાટના મહોરા બનેલા માનવીઓના સંબંધો દાવ પર લાગતા હોય છે પણ, સંબંધો પર જ જીવતા માનવીઓ અસ્તિત્વનો અંત આણીને પણ એ સંબંધને સાચવી લેતા હોય છે... બચાવી લેતા હોય છે...
પણ, બને!!! ઘણી વખત એવું બને કે 'અંતર'ના એ સંબંધને સાચવવા માટે, એને સમયના ષડયંત્રથી બચાવવા માટે, એમા 'અંતર' ઉમેરવું પડે... સંબંધ જેટલો નજીકનો હોય, એમા દૂરીઓ પણ એટલી જ ઉભી કરવી પડે... જેનાથી દૂર રહીને જીવવાની કલ્પના પણ શક્ય ના હોય એને જ દૂર રાખીને જીવી લેવું પડે!!! આંખોમાં યાદ ભરી, દિલમાં ઇર્શાદ કામિલના અલ્ફાઝ ભરી ગાઇ લેવું પડે...
ગાઇ લેવું પડે કે,,,
કુછ રિસ્તો કા નમક હી દૂરી હોતા હૈ,
ના મિલના ભી જરુરી હોતા હૈં...
...ને એ ગાતી વખતે બુલ્લે શાહની માફક પગમાં ઘૂંઘરુ બાંધી નાચવું પડે... ખૂદને ભૂલી જઇ નાચવું પડે... મુર્શિદને મનાવવા નાચવું પડે... મારો મુર્શિદ નચાવે એ એમ નાચવું પડે...
અબ લગન લગી કી કરીયે
ના જી સકીયે ના મરીયે
અબ લગન લગી કી કરીયે.
No comments:
Post a Comment